گفتیم آسمانی و دیدیم، برتری
گفتیم آفتابی و دیدیم، بهتری
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
کجاست زندهدلی، کاملی، مسیحدمی
که فیض صحبتش از دل بَرَد غبارِ غمی
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازیست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
پیغمبرانه بود ظهوری که داشتی
خورشید بود جلوۀ طوری که داشتی
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
این خانواده آینههای خداییاند
در انتهای جادۀ بیانتهاییاند
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست