ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
چه گویمت که چها کرد در نبرد، حسین؟
فقط خداست که داند چهکار کرد حسین
ای کاش تو را به دشت غربت نکُشند
لبتشنه، پس از دعوت و بیعت نکشند
آن گوشه نگاه کوچکی روییدهست
بر خاک پگاه کوچکی روییدهست
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
بیتابتر از جانِ پریشان در تب
بیخوابتر از گردش هذیان بر لب
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
گهگاه تنفسی به اوقات بده
رنگی به همین آینهٔ مات بده