ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست