توفان خون ز چشم جهان جوش می‌زند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش می‌زند!
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
کوه آهسته گام برمی‌داشت
پیکر آفتاب بر دوشش
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
جاده مانده‌ست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده
خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
مست از غم توام غم تو فرق می‌کند
محو توام که عالم تو فرق می‌کند
