شب در دل خویش جستجویی کردیم
در اشک دوباره شستشویی کردیم
غریبِ در وطن، می‌سوخت آن شب
درون خویشتن، می‌سوخت آن شب
آن مرغ که پر زند به بام و در دوست
خواهد که دهد سر به دم خنجر دوست
ای ناب‌ترین معانی واژۀ خوب
ای جوشش خون گرمتان شهر آشوب
بیا ای دل از اینجا پر بگیریم
ره کاشانۀ دیگر بگیریم
ای حضرت خورشید بلاگردانت
ای ماه و ستاره عاشق و حیرانت
خورشید که بوسه بر رخ خاور زد
در سینه دلش مثل پرستو پر زد
هر کس که شود پاک سرشت از اینجاست
تعیین مسیر سرنوشت، از اینجاست
بیا به خانۀ آلاله‌ها سری بزنیم
ز داغ با دل خود حرف دیگری بزنیم
صبح بیتو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بیتو حتّی مهربانی حالتی از کینه دارد
یک لحظه به فکر هستی خویش نبود
دنیاطلب و عافیت‌اندیش نبود
ای آن‌که غمت وقف دلِ یاران شد
بر سینه نشست و از وفاداران شد
از جوش مَلَک در این حرم هنگامه‌ست
اینجاست که هر فرشته، گلگون جامه‌ست
حُسنت، به هزار جلوه آراسته است
زیبایی‌ات از رونق مه کاسته است
چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند
چشم تو نوازشگر و مهرافروز است
در عمق نگاه تو غمی جانسوز است
