خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتش‌دان شده
مثل پرنده‌ای که بی‌بال و پر بماند
فرزند رفته باشد اما پدر بماند
کسی مانند تو شب‌ها به قبرستان نمی‌آید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمی‌آید
فکر می‌کردم که قدری استخوان می‌آورند
بعد فهمیدم که با تابوت، جان می‌آورند
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
