مه و خورشید تابیده‌ست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالت‌خواه است
مثل پرنده‌ای که بی‌بال و پر بماند
فرزند رفته باشد اما پدر بماند
کسی مانند تو شب‌ها به قبرستان نمی‌آید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمی‌آید
فکر می‌کردم که قدری استخوان می‌آورند
بعد فهمیدم که با تابوت، جان می‌آورند
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقده‌گشایی
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
