ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
