سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
کلامش سنگها را نرم میکرد
دلِ افسردگان را گرم میکرد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو