ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غم داغ تو را با هیچکس دیگر نخواهم گفت
برایت روضه میخوانم ولی از سر نخواهم گفت
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
اذان بگو که شهیدان همه به صف شدهاند
که تیرها همه آمادهٔ هدف شدهاند
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی