شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
قرآن که کلام وحده الا هوست
آرامش جان، شفای دلها، در اوست
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام