ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
عید آمده، هر کس پی کار خویش است
مینازد اگر غنی و گر درویش است
بُرونِ در بنه اینجا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
حشمت از سلطان و راحت از فقیر بینواست
چتر از طاووس، لیک اوج سعادت از هُماست
هر که راهی در حریم خلوت اسرار داشت
دل برید از ماسوا، سر در کمندِ یار داشت
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام