بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من