ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
بوی بهشت میوزد از کربلای تو
ای کشتهای که جان دو عالم فدای تو
ماه صفر رسید و افق رنگ دیگر است
عالم سیاهپوش به سوگ سه سرور است
سپیدهدم که هنگام نماز است
درِ رحمت به روی خلق باز است
ای ز فرط ظهور ناپیدا
ای خدا! ای خدای بیهمتا!
هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
خّرم آن دل که از آن دل به خدا راهی هست
فرّخ آن سینه که در وی دل آگاهی هست
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
دست خدا پردۀ شب را شکافت
صبح شد و نور خداوند تافت
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
سلامِ ایزد منان، سلامِ جبرائیل
سلامِ شاه شهیدان به مسلم بن عقیل
بسم الله الرّحمن الرّحیم
مطلع انوار کتاب کریم
ای علوی ذات و خدایی صفات
صدرنشین همه کائنات