دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
جنّت نشانی از حرم توست یا حسن
فردوس سائل کرم توست یا حسن
چقدر دیر رسیدی قطار بی‌تو گذشت
قطار خسته و بی‌کوله‌بار، بی‌تو گذشت
شب مانده است و شعلۀ بی‌جان این چراغ
شب شاهد فسردنِ تنهاترین چراغ
من شیشۀ دلتنگی دل‌های غمینم
ای کاش که دست تو بکوبد به زمینم
ای عاشق شب نورد، پیدایم کن
ای مرد همیشه مرد، پیدایم کن
شب است پنجرۀ اشک من چرا بسته‌ست
تهی نمی‌شوم از درد عشق تا بسته‌ست
شن بود و باد، قافله بود و غبار بود
آن سوی دشت، حادثه، چشم انتظار بود
پرنده‌ها همه در باد، تار و مار شدند
نگاه‌ها همه از اشک، جويبار شدند
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جان‌ها به ولایش متمایل باشد
کوه عصیان به سر دوش کشیدم افسوس
لذت ترک گنه را نچشیدم افسوس
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد هم‌نفس مسیح در هر نفسی
ای شیرخدا و اسد احمد مختار
در بدر و احد لشکر حق را سر و سردار
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
از غربتت اگرچه سخن‌هاست یا علی
دنیا دگر بدون تو تنهاست یا علی
علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت
