ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
بوی خداست میوزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحهاش میرسد به من
تا آسمانت را کمی در بر بگیرد
یک شهر باید عشق را از سر بگیرد
در شهر مرا غیر شما کار و کسی نیست
فریاد اگر هم بکشم دادرسی نیست
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
نه جسارت نمیکنم اما
گاه من را خطاب کن بانو
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
دور و بر خود میكشی مأنوسها را
اِذن پریدن میدهی طاووسها را