مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
دیدند که کوهِ آرزوشان، کاه است
صحبت سر یک مردِ عدالتخواه است
گفتم به گل عارض تو کار ندارد؛
دیدم که حیایی شررِ نار ندارد
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
چه سفرهای، چه كرمخانهای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی