سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
در این حریم هر که بیاید غریب نیست
هرکس که دلشکسته بُوَد بینصیب نیست
نه دعبلم نه فرزدق که شاعرت باشم
که شاعرت شده، مقبول خاطرت باشم
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقدهگشایی
ای رسول خدای را همدم!
در حریم رسالتش مَحرم
ميان غربت دستان مکه سر بر کرد
مُحمّد عربى، مکه را منوّر کرد
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
ای بانویی که زنده شد عصمت به نام تو
پیک خداست حامل عرض سلام تو