آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
آسمان از ابر چشمان تو باران را نوشت
آدم آمد صفحهصفحه نام انسان را نوشت
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
روز عاشوراست
کربلا غوغاست