چون آسمان کند کمر کینه استوار
کشتی نوح بشکند از موجۀ بحار
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
ای بزرگ خاندان آبها
آشنای مهربان آبها
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
کربلا را میسرود اینبار روی نیزهها
با دو صد ایهام معنیدار، روی نیزهها
دلم تنهاست، ماتم دارم امشب
دلی سرشار از غم دارم امشب
جاری استغاثهها ای اشک!
وقت بر گونهها رها شدن است
تا داشتهام فقط تو را داشتهام
با نام تو قد و قامت افراشتهام
وعدهای دادهای و راهی دریا شدهای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شدهاى
سلام ما به حسین و سفیر عطشانش
که در اطاعت جانان، گذشت از جانش