رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری