رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری