ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
در وصف تو کس، روشن و خوانا ننوشته‌ست
ای هر که نویسد ز تو، گویا ننوشته‌ست!
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
بعد از آن غروب تلخ، جان زخمی رباب
بی‌تو خو گرفته با زخمه‌های آفتاب
دوباره پیرهن از اشک و آه می‌پوشم
به یاد ماتم سرخت، سیاه می‌پوشم
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم
