ای قدر تو بر مردم دنیا پنهان
چون گوهر در سینۀ دریا پنهان
ابرهای سیاه میگریند
باز باران و باز هم باران
باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
صدای جاری امواج، زیر و بم دارد
که رودخانه همین است، پیچ و خم دارد
سر در بغل، باید میان جاده باشی
پیش از شهادت هم به خون افتاده باشی
ای تیغ! سرسنگین مشو با ما سبکسرها
دست از دل ما برمدارید آی خنجرها!
یکایک سر شکست آن روز اما عهد و پیمان نه
غم دین بود در اندیشۀ مردم، غم نان نه
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچهها گرفت