بستند حجله در میان آسمانها
با خون سربازان ما رنگینکمانها
امروز دلتنگم، نمیدانم چرا! شاید...
این عمر با من راه میآید؟ نمیآید؟
با دردهای تازهای سر در گریبانم
اما پر از عطر امید و بوی بارانم
پرنده کوچ نکردهست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
دوباره پر شده از عطر گیسویت شبستانم
دوباره عطر گیسویت؛ چقدر امشب پریشانم