غزل | شعر هیأت

به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد
که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد

علی‌محمد مؤدب

خون تو پایان نداشت

غزل

یکی ز خیل شهیدان گوشهٔ چمنش
سلام ما برساند به صبح پیرهنش

علیرضا قزوه

صبح بنارس

غزل

دنیا شنید آه نیستانی تو را
بر نیزه دید آینه‌گردانی تو را

سیدمحمدجواد شرافت

خاک باران خورده

غزل

ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو
دل ما، بیتِ الهی ز دل‌آرایی تو

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۲)

غزل

کسی که جان عزیزش، عزیز،‌ پیشِ خداست
به جان هرچه عزیز است، سیدالشهداست

محمدجواد محبت

از سنگ ناله خیزد

غزل

حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضت‌آموز است

حبیب چایچیان

خون تو پایان نداشت

غزل

ای امیر مُلک شأن و شوکت و عزم و شهامت
تا قیامت همّت مردانه خیزد از قیامت

پیروی شیرازی

از سنگ ناله خیزد

غزل

مرد آزاده حسین‌ است که بود این هدفش
که شود کشته ولی زنده بماند شرفش

خوشدل تهرانی

از سنگ ناله خیزد

غزل

زندهٔ جاوید کیست؟ کشتهٔ شمشیر دوست
کآب حیات قلوب در دم شمشیر اوست

فؤاد کرمانی

شمع جمع

غزل

الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر، برایت بلکه از سر بهتر آوردم

ژولیده نیشابوری

خون تو پایان نداشت

غزل

شبی که صبح شهادت در انتظار تو بود
جهان، مسخّر روح بزرگوار تو بود

ذبیح‌الله صاحبکار

جرس فریاد می‌دارد

غزل

گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...

نیّر تبریزی

محتشم‌نامه

غزل