غزل | شعر هیأت

شنیدن خبر مرگ باغ دشوار است
ز باغ لاله خبرهای داغ بسیار است

قیصر امین‌پور

آینه‌های ناگهان

غزل

بفرمایید فروردین شود اسفندهای ما
نه بر لب، بلکه در دل گل کند لبخندهای ما

قیصر امین‌پور

دستور زبان عشق

غزل

سالی گذشت، باز نیامد وَ عید شد
گیسوی مادر از غم بابا سپید شد

مریم سقلاطونی

شهادت‌نامه

غزل

آدم در این کرانه دلش جای دیگری‌ست
این خاک، کربلای معلای دیگری‌ست

سیدمحمدجواد شرافت

شهادت‌نامه

غزل

بی‌سایه مرا آن نور، با خویش کجا می‌برد
بی‌پرسش و بی‌پاسخ، می‌رفت و مرا می‌برد

محمدعلی بهمنی

شهادت‌نامه

غزل

آن‌قدر نقش لالۀ پرپر کشیدی
تا آن‌که آخر، عشق را در بر کشیدی

سیدمحمد بابامیری

قاصدک‌های سوخته

غزل

ای از غم تو بر جگر سنگ شراره
وی در همۀ عمر ستم دیده هماره

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۳)

غزل

تا حضور تو، دلِ خسته مسافر شده است
توشه برداشته از گریه و زائر شده است

محمود شریفی (کمیل کاشانی)

غزل

ای که وجود پاک تو آیینۀ زهراست
هر جا تو باشی اسم بابایت علی آن‌جاست

حسین صیامی

غزل

زینب صُغراست او؟ یا مادر کلثوم بوده؟
یا خطوط درهم تاریخ نامفهوم بوده؟

مهدی جهاندار

بانوان آسمانی

غزل

آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام

عزیز مهدی

دلم دهلی است

غزل

آرامشی به وسعت صحراست مادرم‌
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم‌

مهدی جهاندار

رصد صبح

غزل