غزل | شعر هیأت

ما شهیدان جنون بودیم از عهد قدیم
سنگ قبر ماست دریا، نقش قبر ما نسیم

علیرضا قزوه

عشق علیه‌السلام

غزل

شب است پنجرۀ اشک من چرا بسته‌ست
تهی نمی‌شوم از درد عشق تا بسته‌ست

سعید بیابانکی

باغ دوردست

غزل

به کدام واژه بخوانمت، به کدام واژۀ نارَسا؟
به کدام جلوه بجویمت؟ متعالیا و مقدّسا!

زکریا اخلاقی

غزل

«اَلا یا اَیها السّاقی اَدِر کأسا و ناوِلها»
که درد عشق را هرگز نمی‌‌فهمند عاقل‌ها

بُشری صاحبی

۱۷۵ اقیانوس

غزل

آهسته می‌آید صدا: انگشترم آنجاست!
این هم کمی از چفیه‌ام... بال و پرم آنجاست

عبدالرحیم سعیدی‌راد

۱۷۵ اقیانوس

غزل

غریب شهر قمی... نه، که آشنا هستی
تو مثل فاطمه، معصومۀ خدا هستی

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

تا بر بسیط سبز چمن پا گذاشته‌ست
دستش بهار را به تماشا گذاشته‌ست

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

غزل

کيستی ای خنده‌هايت رحمةٌ للعالمين
گيسوانت ليلةالقدر سماوات و زمین

مهدی جهاندار

غزل

عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بی‌عشق، حال و روز زمین و زمان بد است

رضا نیکوکار

برادرانه

غزل

در این سحر که سحرهای دیگری دارد
دل من از تو خبرهای دیگری دارد

محمدسعید میرزایی

غزل هزاره دیگر

غزل

حُسن تو به هر دیده مصوّر شده باشد
جا دارد اگر مهر منوّر شده باشد

محمدجواد غفورزاده

آیه ۸۸

غزل

ای روشن امید که در دل نشسته‌ای
چون چلچراغ عشق، به محفل نشسته‌ای

محمدجواد غفورزاده

آیه ۸۸

غزل