الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین
ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما
روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است
یا مُغِیثَ الْمُذنِبین مُعْطِی السّؤال
یا انیسَ العارفین، یا ذوالجلال
خداوندا به ذات کامل خویش
به دریاهای لطف شامل خویش
ای دوای درون خسته‌دلان
مرهم سینۀ شکسته‌دلان
خدایا رحمتی در کار من کن
به لطف خود هدایت یار من کن
الهی سینه‌ای ده آتش افروز
در آن سینه دلی، وآن دل همه سوز
الهی به مستان میخانه‌ات
به عقل‌آفرینان دیوانه‌ات
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
بیا تا برآریم دستی ز دل
که نتوان برآورد فردا ز گل
غصه آورده‌ام، غم آوردم
باز شرمنده‌ام کم آوردم
ای ز پیدایی خود بس ناپدید
جملۀ عالم تو و کس ناپدید
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
مرثیه مرثیه در شور و تلاطم گفتند
همه ارباب مقاتل به تفاهم گفتند
یا علی! این کیست می‌آید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
روزه‌هایم اگرچه معیوب است
رمضان است و حال من خوب است
