تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
سامرا امشب ز شب‌های دگر زیباتری
در جلال و در شرف اُمّ القرای دیگری
بهار آمد و عطری به هر دیار زدند
به جای‌جای زمین نقشی از بهار زدند
برای ما نگاهت آفتاب است
چراغان کردن دنیا ثواب است
عرض حاجت با تو دارم یا امام عسکری
ای خدایت داده بر خلق دو عالم برتری
بر او سلام که شایستۀ سلام است او
که از سلالۀ ابن الرضا، به نام است او
دست خدا پردۀ شب را شکافت
صبح شد و نور خداوند تافت
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
اگرچه غايبى، امّا حضورِ تو پيداست
چه غيبتى‌ست؟ كه عطرِ عبور تو پيداست
باز دل، چلّه‌نشین حرمِ راز شده‌ست
مرغ شب، با نفس صبح هم‌آواز شده‌ست
ای دلشدگان! شاهد مقصود آمد
در پردۀ غیب آن که نهان بود آمد
زهی آن عبد خدایی که خدایی‌ست جلالش
صلوات از طرف خالق سرمد به جمالش
اى آفتاب مهر تو روشنگر وجود
در پیشگاه حکم تو ذرات، در سجود
دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را
نگاهی باز می‌گیرد سر راه نگاهم را
روی تو برده رونق ماه تمام را
مجذوب کرده جلوهٔ تو خاص و عام را
گفت: آمد دلم به جان، گفتم
از چه؟ گفت: از غمِ زمان، گفتم
گفتم به دل، که وقت نیایش شب دعاست
پرواز کن که مقصد من «سُرّ من رآ»ست
