همان قاتل که ویران ساخت اردوگاه قانا را
همان غاصب که خونین کرد «صبرا و شتیلا» را
عارف وسط خطابۀ توحیدش
زاهد بعد از نماز پرتردیدش
آن شب که سعدی در گلستان گریه میکرد
آن شب که حافظ هم غزلخوان گریه میکرد
دمی با آه خلوت کن، بگیر ای دل جلا اینجا
بیا سبقت بگیر از خلق، با رنگ خدا اینجا
هم به در هشدار باید داد هم دیوارها!
صاعقه این بار باشد پاسخ رگبارها
نه از جرم و عقاب خود میترسم
نه از کمیِ ثواب خود میترسم
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکردهایم برای تو یاحسین
به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو
شهید عشق تو را نیست خونبها جز تو
گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران میرسد از مشهد و قم
نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم
اَلسَّلام ای خادم اسلام و قرآن، اَلسَّلام
ای عَلَم در عِلم، ای علامۀ عالیمقام
صاحب اسرار «سُبْحانَ الّذي أَسْرى» علیست...
بین آیات الهی، آیت کبری علیست
بیخواب پی همنفسی میگردد
بیتاب پی دادرسی میگردد
یک چله انتظار به پایان رسیده است
پایان شام تیرۀ هجران رسیده است
در آیههای نور، مستور است زهرا
نورٌ علی نورٌ علی نور است زهرا
آرامش دل به قدر بیداری اوست
آرایش گل به شبنم جاری اوست
کی رفتهای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بودهای نهفته که پیدا کنم تو را