آن شب که دفن کرد علی بیصدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را
گواه سیرۀ عشق است داغداری ما
به باغبانی درد است لالهکاری ما
باید برای درک حضورش دعا کنیم
خود را از این جهان خیالی جدا کنیم
انگار که این فاصلهها کم شدنی نیست
میخواهم از این غم نسرایم، شدنی نیست
سبکبالان خرامیدند و رفتند
مرا بیچاره نامیدند و رفتند
پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
سرّ نى در نینوا مىماند اگر زینب نبود
کربلا، در کربلا مىماند اگر زینب نبود
در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
رود از جناب دریا فرمان گرفته است
یعنی دوباره راه بیابان گرفته است
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمهشبِ نماز تنهاست علی
آن جانِ جهانِ جود برمیگردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمیگردد
کی میشود شبیهِ تو پیدا؟ علی علی
بعد از تو خاک بر سر دنیا، علی علی
هیچ کس نشناخت دردا! درد پنهان علی
چون کبوتر ماند در چاه شب افغان علی
هوای بام تو داریم ما هواییها
خوشا به حال شب و روز سامراییها
پرواز آسمانی او را مَلک نداشت
ماهی که در اطاعت خورشید شک نداشت
یگانهای و نداری شبیه و مانندی
که بیبدیلترین جلوۀ خداوندی
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود