جان داد که در امان ببیند ما را
خالی کند از یزیدیان دنیا را
پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
حرمت خاک بهشت است، تماشا دارد
جلوۀ روشنی از عالم بالا دارد
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
در حجم قنوتها دعا تعطیل است
یاد از تو - غریب آشنا! - تعطیل است
هرکس بمیرد پیشتر از مرگ
دیگر خیالش از دمِ جانکندنش تخت است
مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
اگر به شوق تو این اشتیاق شکل گرفت
چه شد، چگونه، چرا این فراق شکل گرفت؟!...
دریاب از این همه پراکندگیام
عمریست که شرمندۀ این بندگیام
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد