ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
زینب اگر نبود حدیث وفا نبود
با رمز و راز عشق کسی آشنا نبود
شبی هم این دل ما انتخاب خواهد شد
برای خلوت اُنست خطاب خواهد شد
سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
عطش از خشکی لبهای تو سیراب شده
آب از هُرم ترکهای لبت آب شده
حق روز ازل کل نِعَم را به علی داد
بین حکما حُکمِ حَکَم را به علی داد
این چشمها به راه تو بیدار مانده است
چشمانتظارت از دم افطار مانده است
در مأذنه گلبانگ اذان پیدا شد
آثار بهار بیخزان پیدا شد
قحطی عشق آمده باران بیاورید
باران برای اهل بیابان بیاورید
بیهوده مکن شکایت از کار جهان
اسرار نمیشوند همواره عیان
خبری میرسد از راه، خبر نزدیک است
آب و آیینه بیارید سحر نزدیک است
آنان که مشق اشک مرتب نوشتهاند
با خط عشق این همه مطلب نوشتهاند
ای آنکه نیست غیر خدا خونبهای تو!
خونِ سرشکستهٔ من رونمای تو
هر منتظری که دل به ایمان دادهست
جان بر سر عشق ما به جانان دادهست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبلهنما خواهد بود
باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند
شاید به خاک پای شما نازلم کنند
در ماه خدا که فصل ایمان باشد
باید دل عاشقان، گلافشان باشد
دنیای بیامام به پایان رسیده است
از قلب كعبه قبلۀ ایمان رسیده است