گاهی از کوچههای مدینه یک صدای قدیمی میآید
بین فرزند و مادر نشان از گفتگویی صمیمی میآید!
الا ای چشمۀ نور خدا در خاکِ ظلمانی
زمین با نور اخلاق تو میگردد چراغانی
فرمود که صادقانه در هر نَفَسی
باید به حساب کارهایت برسی
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
تا عقل چراغ راهِ هر انسان است
اندیشهوری نشانۀ ایمان است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
چقدر مانده به دریا، به آستان حسین
پر از طراوت عشق است آسمان حسین
هر کس نتواند که به ما سر بزند
در غربت آسمان ما پر بزند
گاهی اگر با ماه صحبت کرده باشی
از ما اگر پیشش شکایت کرده باشی