سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
فیض بزم حق، همیشه حاضر و آماده نیست
ره به این محفل ندارد، هر که مست باده نیست
غم از دیار غمزده عزم سفر نداشت
شد آسمان یتیم که دیگر قمر نداشت
کشتی باورمان نوح ندارد بیتو
زندگی نیز دگر روح ندارد بیتو
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
چه سنگین است درد و ماتم تو
مگر این اشک باشد مرهم تو
با ذكر یا كریم همه یاكریمها
خواندند با تو یا علی و یا عظیمها
یک روز به هیأت سحر میآید
با سوز دل و دیدهٔ تر میآید
دیدم به خواب آن آشنا دارد میآید
دیدم كه بر دردم دوا، دارد میآید
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بیامام شد
نه قصّۀ شام و نمک و نان جوینش
نه غصۀ چاه و شب و آوای حزینش
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است