بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!
این روزها چقدر شبیه ابوذرند
با سالهای غربت مولا برادرند
سرت کو؟ سرت کو؟ که سامان بگیرم
سرت کو؟ سرت کو؟ به دامان بگیرم
در این سیلی پیامی آشکار است
که ما را باز با این قوم کار است
هشدار! گمان بینیازی نکنیم
با رنگ و درنگ، چهرهسازی نکنیم
خوشا سری که سرِ دار آبرومند است
به پای مرگ چنین سجدهای خوشایند است
آه ای بغض فروخورده كمی فریاد باش
حبس را بشكن، رها شو، پر بكش، آزاد باش
خدا قسمت کند با عشق عمری همسفر بودن
شریک روزهای سخت و شبهای خطر بودن
شمیم اهل نظر را به هر کسی ندهند
صفای وقت سحر را به هر کسی ندهند