شنیده بود شهادت طنین گامت را
چه خوب داد خدا پاسخ سلامت را
سبزپوشا با خودت بخت سپید آوردهای
گل به گل هر جا بهاری نو پدید آوردهای
وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
بهار و باغ و باران با تو هستند
شکوه و شوق و ایمان با تو هستند
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
دلش میخواست تا قرآن بخواند
دلش میخواست تا دنیا بداند
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
خم کرد پشت زمین را، ناگاه داغ گرانت!
هفت آسمان گریه کردند، بر تربت بینشانت!
آقا سلام بر تو و شام غریب تو
آقا سلام بر دل غربت نصیب تو
سلام ای بادها سرگشتهٔ زلف پریشانت
درود ای رودها در حسرت لبهای عطشانت
ما دامن خار و خس نخواهیم گرفت
پاداش عمل ز کس نخواهیم گرفت
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد