همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
برخیز سحر ناله و آهی میکن
استغفاری ز هر گناهی میکن
تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند
حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
وَز سعی و طواف هرچه کردهست، نکوست
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
اینک زمان، زمان غزلخوانی من است
بیتیست این دو خط که به پیشانی من است
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر