«صبح نزدیک است» پیغامی چنین آورده بود
قاصدی که آسمان را بر زمین آورده بود
اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای این‌که نمیرد حیات، می‌مانی
در های و هوی باد و در آرامش باران
ریشه دواندم از گذشته تا همین الان
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
به دست شعله‌های شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانه‌مسلک بودن خود را
از روی توست ماه اگر این‌سان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
می‌رود از آن سَرِ دنیا خبر می‌آورد
شعر در وصف تو باشد بال در می‌آورد
مردان غیور قصّه‌ها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
هر آب که جاری اَست چون خون سرخ است
هر شاخه که سبز بود، اکنون سرخ است
