زینب اگر نبود حدیث وفا نبود
با رمز و راز عشق کسی آشنا نبود
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشهچینِ خلوت تو با خدای تو
هزار حنجره فریاد در گلویش بود
نگاه مضطرب آسمان به سویش بود
پای در ره که نهادید افق تاری بود
شب در اندیشۀ تثبیت سیهکاری بود...
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
ای پر سرود با همۀ بیصداییات
با من سخن بگو به زبان خداییات
حق روز ازل کل نِعَم را به علی داد
بین حکما حُکمِ حَکَم را به علی داد
ایرانم! ای از خونِ یاران، لالهزاران!
ای لالهزارِ بی خزان از خونِ یاران!
آیا چه دیدی آن شب، در قتلگاه یاران؟
چشم درشت خونین، ای ماه سوگواران!...
در مأذنه گلبانگ اذان پیدا شد
آثار بهار بیخزان پیدا شد
ای ریخته نسیم تو گلهای یاد را
سرمست کرده نفحهٔ یاد تو باد را
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش