از «من» که در آینهست بیزارم کن
شبنم بنشان به چهرهام، تارم کن
با دشمن خویش روبهرو بود آن روز
با گرمی خون غرق وضو بود آن روز
آه است به روی لب عالم، آه است
هنگام وداع سخت مهر و ماه است
برگشتنت حتمیست! آری! رأس ساعت
هرچند یک شب مانده باشد تا قیامت
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
شهد حکمت ریزد از لعل سخندان، بیشتر
ابر نیسان میدمد بر دشت، باران، بیشتر
مرا سوزاند آخر، سوز آهی
که برمیخواست از هُرم گناهی
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت