عارف وسط خطابۀ توحیدش
زاهد بعد از نماز پرتردیدش
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
الهی اکبر از تو اصغر از تو
به خون آغشتگانم یکسر از تو
نه از جرم و عقاب خود میترسم
نه از کمیِ ثواب خود میترسم
نه از سر درد، سینه را چاک زدیم
نه با دل خود، سری به افلاک زدیم
ای ز داغِ تو روان، خون دل از دیدۀ حور!
بیتو عالم همه ماتمکده تا نفخۀ صور
بیخواب پی همنفسی میگردد
بیتاب پی دادرسی میگردد
به نام آنکه مستغنیست بالذّات
«بَدیعُ الاَرض» و «خلّاقُ السماوات»
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
گفت: ای گروه! هر که ندارد هوای ما
سر گیرد و برون رود از کربلای ما...