هم‌نوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بی‌عشق، حال و روز زمین و زمان بد است
ای بهانۀ عزیز!
فرصت دوباره‌ام!
پر کشیده‌ام، چه خوب!
می‌پرم به این‌طرف، به آن طرف
دشت
گام‌های جابر و عطیّه را
انبوه تاول بر تنت سر باز کرده
این هم نشان دیگری از سرفرازی‌ست
دوباره لرزش دست تو بیشتر شده است
تمام روز تو در این اتاق سر شده است
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکی‌ست
خیمه‌گاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکی‌ست
حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمی‌ماند به پشت ابرهای تیره زندانی
ای نسیم صبحدم که از کنار ما عبور می‌کنی
زودتر اگر رسیدی و
جاده در پیش بود و بی‌وقفه
سوی تقدیر خویش می‌رفتیم
آفتاب، پشت ابرهاست
در میانه‌های راه
افتاده بود در دل صحرا برادرش
مانند کوه، یکه و تنها، برادرش
پل، بهانه‌ای معلّق است
تا به اتّفاق هم از آن گذر کنیم
سلمان کیستید؟ مسلمان کیستید؟
با این نگاه، شیعهٔ چشمان کیستید؟
