امشب شکوه عشق جهانگیر می‌شود
روح لطیف عاطفه تصویر می‌شود
با کلامُ اللهِ ناطق هم‌کلام!
ای سکینه! بر کراماتت سلام!
بر قرار و در مدارِ باوفایی زیستی
ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی
بوی خداست می‌وزد از جانبِ یمن
از یُمنِ عشق رایحه‌اش می‌رسد به من
ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر!
هم غم‌خور مادری و هم یار پدر
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
ماهی که یادگار ز پنج آفتاب بود
بر چهره‌اش ز عصمت و عفت نقاب بود
ماه مولا شد حدیث طیر را با ما بخوان
در ولایش آشنا و غیر را با ما بخوان
در ساحل جود خدا باران گرفته
باران نور و رحمت و احسان گرفته
سیلاب می‌شویم و به دریا نمی‌رسیم
پرواز می‌کنیم و به بالا نمی‌رسیم
سلام فاطمه، ای جلوۀ شکیبایی
که نور حُسن تو جان می‌دهد به زیبایی
