داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقدهگشایی
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است