ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
بهسوی علقمه رفتم که تشنهکام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم
قصد کجا کرده یل بوتراب؟
خُود و سپر بسته چرا آفتاب؟
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
بیسایه مرا آن نور، با خویش کجا میبرد
بیپرسش و بیپاسخ، میرفت و مرا میبرد
بیمرگ سواران شب حادثههایید
خورشیدنگاهید و در آفاق رهایید
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
میداد نسيم سحری بوی تنت را
از باد شنيدم خبر آمدنت را
کاش از جنس جنون، بال و پری بود مرا
مثل سیمرغ از اینجا سفری بود مرا
پیغمبر درد بود و همدرد نداشت
از کوفه بهجز خاطرهای سرد نداشت
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم