مردم که شهامت تو را میدیدند
خورشید رشادت تو را میدیدند
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود