ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم