بنای دین که با معراج دستان تو کامل شد
به رسم تهنیتگویی برایت آیه نازل شد
تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بیحساب پیدا شد
آوردهام دو ظرف پر از رنگ، سبز و سرخ
یک رنگ را برای خودت انتخاب کن
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
مدینه حسینت کجا میرود؟
اگر میرود، شب چرا میرود؟
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم